Καλησπέρα...
Έχω μεγαλώσει σε ένα πάρα πολύ μικρό χωριό, τα τελευταία χρόνια όμως σπουδάζω. Τον τελευταίο χρόνο λόγο της κατάστασης έχω εγκλωβίστει κυριολεκτικά στον μικρό χωριό μου, γιατι λείπουν όλες μου οι φίλες, δεν έχω αμάξι για να βγω σε κάποιο μέρος κοντά και δεν έχω σχέσης με κανέναν από τον χωριό μου. Πέρυσι το καλοκαίρι λοιπόν για να αποφύγω όλη αυτή την κατάσταση έπιασα δουλειά εκεί που εργάζεται η μητέρα μου στην κοντινότερη πόλη. Στη δουλειά γνώρισα ένα παιδί όπου αρχίσαμε να φλερταρουμε και να βγαίνουμε (κρυφά από όλους φυσικά) όλο το καλοκαίρι είχε πολύ αλλόκοτη συμπεριφορά μια ήταν πολύ εξωστρεφής και ανοιχτός και την άλλη ακριβώς το αντίθετο, εγώ όμως είχα κολλήσει πολύ άσχημα μαζί του είχε μια τρέλα που με έκανε να νιώθω πολύ μοναδική,μεχρι που έμαθα ότι έχει άλλη. Όλο το χειμώνα δεν είχαμε καμία επικοινωνία, ακόμη και αν μου ήταν πολύ δύσκολο πίστευα ότι το έχω ξεπεράσει. Φέτος ξανά πήγα στην ίδια δουλειά και ενώ στην αρχή μπορούσα να χείριστο όλη αυτή την κατάσταση, αυτός συνέχισε να με φλερτάρει μεχει να λυγισω και λυγισα (δεν ήταν και πολύ δύσκολο). Την προηγούμενη εβδομάδα έχοντας περάσει ένα υπέροχο βράδυ μαζί του μου είπε ότι μπορεί η κοπέλα του να είναι έγκυος, από εκείνη την ημέρα κλαίω.
Δεν μπορεί μα χωνέψει το μυαλό μο το κακό που μου έχω κάνει και συνεχίζω να μου κάνω. Αρχικά έχω πιάσει τον εαυτό μου να τον παρακαλάει, έχω πισει τον εαυτό μου ότι είναι προβληματικός και γιαυτό δεν τον έχω οπότε μου αξίζει που είμαι η καβατζα, ζηλεύω άπειρα την κοπέλα του και μόνο στην ιδέα ότι είναι κάθε μέρα μαζί της με πιάνει τρελά. Χάνω τον εαυτό μου, με χειρίζεται όπως θέλει. Κάθε φορά που λεω τέλος γίνεται ένα πολύ μικρό σκηνικό και ξαναγυρνάω στα ίδια .. Είναι πάρα πολύ επίπονο αυτό που περνάω και θέλω να ξεφύγω από αυτό.