Καλησπερα,
Εχω ενα παιδι 3 ετων και πριν μερικες μερες χωρισα με τον αντρα μου (σχετικα πολιτισμενα και ηρεμα θα ελεγα ) . Ο αντρας μου ερχετε καθε πρωι τον ετοιμαζει (εγω δουλευω αρκετα νωρις) και τον πηγαινει στο σχολειο χωρις καποιο προβλημα . Το προβλημα ειναι κυριως μιση ωρα πριν τον υπνο που αρχιζει και ρωταει που ειναι ο μπαμπας ειδικα αν προηγουμενος δεν του εχω επιτρεψει να κανει κατι (π.χ να φαει ενα ακομα γλυκο) και κλαει και ζηταει τον μπαμπα του. Να σημειωσω οτι επειδη γενικα ο μπαμπας του ειναι πιο ελαστικος μαζι του και πριν χωρισουμε οταν ηθελε κατι και του ελεγα οχι ηθελε τον μπαμπα του που ομως τοτε ηταν στη δουλεια οποτε και εκλαιγε λιγο και μετα ηρεμουσε .Τωρα τι πρεπει να του πω ;; δεν θελω να του κανω ολα τα χατιρια για να μην ζηταει τον μπαμπα του αλλα δεν ξερω τι να του πω για να μην στεναχωριεται . Νιωθω τυψεις καθε φορα που τον ακουω να κλαιει και ζηταει τον μπαμπα του και λογω της ηλικιας του δεν ξερω πως να του εξηγησω τι
Εχω ενα παιδι 3 ετων και πριν μερικες μερες χωρισα με τον αντρα μου (σχετικα πολιτισμενα και ηρεμα θα ελεγα ) . Ο αντρας μου ερχετε καθε πρωι τον ετοιμαζει (εγω δουλευω αρκετα νωρις) και τον πηγαινει στο σχολειο χωρις καποιο προβλημα . Το προβλημα ειναι κυριως μιση ωρα πριν τον υπνο που αρχιζει και ρωταει που ειναι ο μπαμπας ειδικα αν προηγουμενος δεν του εχω επιτρεψει να κανει κατι (π.χ να φαει ενα ακομα γλυκο) και κλαει και ζηταει τον μπαμπα του. Να σημειωσω οτι επειδη γενικα ο μπαμπας του ειναι πιο ελαστικος μαζι του και πριν χωρισουμε οταν ηθελε κατι και του ελεγα οχι ηθελε τον μπαμπα του που ομως τοτε ηταν στη δουλεια οποτε και εκλαιγε λιγο και μετα ηρεμουσε .Τωρα τι πρεπει να του πω ;; δεν θελω να του κανω ολα τα χατιρια για να μην ζηταει τον μπαμπα του αλλα δεν ξερω τι να του πω για να μην στεναχωριεται . Νιωθω τυψεις καθε φορα που τον ακουω να κλαιει και ζηταει τον μπαμπα του και λογω της ηλικιας του δεν ξερω πως να του εξηγησω τι
Ρωτάτε «Τι πρέπει να του πω;» εν σχέσει με τα δικά σας όχι και τα ναι του (πιο ελαστικού) μπαμπά. Ρωτάτε ακόμη, « τι να του πω για να μην στεναχωριέται;» Η αλήθεια όμως είναι ότι το παιδί σας προφανώς είναι στενοχωρημένο και πιθανόν και αναστατωμένο, ανεξάρτητα από το τι του λέτε. Είναι τόσο φυσικό και αναμενόμενο. Στην μέχρι πρότινος ενιαία οικογένειά σας έχει συμβεί μια μεγάλη ανακατάταξη. Οι γονείς δεν είναι πια μαζί… γεγονότα όπως αυτό αναστατώνουν και στεναχωρούν τα παιδιά.
Είναι όμως τόσο κακό (το ότι στεναχωριέται το παιδί); Κατά πάσα πιθανότητα όχι. Στο βαθμό που το παιδί σας «δεχτεί» αυτή την «ανακατάταξη» και την απώλεια του μπαμπά, (καθώς δεν είναι πια στο σπίτι) η «δύσκολη» και στενάχωρη εμπειρία μπορεί να γίνει ένα θεμέλιο για την προσωπικότητα του. Να μάθει δηλαδή δια της εμπειρίας αυτής να αντέχει και να διαχειρίζεται τις απώλειες και του χωρισμούς. Αυτό προϋποθέτει ότι το παιδί ξέρει, κατά το μέτρο της ηλικίας του, ότι οι γονείς «χώρισαν» (δεν είναι πια μαζί) και συγχρόνως «επιτρέπεται» και γίνεται κατανοητή και αποδεκτή η λύπη του, η απογοήτευσή, το πλήγωμά του ακόμη και ο θυμός του για την απώλεια-απομάκρυνση του μπαμπά από το σπίτι.
Όσο αφορά τα ναι του (πιο ελαστικού) Μπαμπά και τα όχι της Μαμάς θα σας πρότεινα να συζητήσετε με τον Πρώην(
σύζυγό σας για μια κοινή γραμμή ως τα θέλω και τις απαιτήσεις του παιδιού. Αν πετύχετε μια κοινή γραμμή, ακόμη και χωρισμένοι, σίγουρα το παιδί θα πάρει μια αίσθηση σταθερότητας που συνήθως κάνει αποδεκτά τα όχι….
Είναι όμως τόσο κακό (το ότι στεναχωριέται το παιδί); Κατά πάσα πιθανότητα όχι. Στο βαθμό που το παιδί σας «δεχτεί» αυτή την «ανακατάταξη» και την απώλεια του μπαμπά, (καθώς δεν είναι πια στο σπίτι) η «δύσκολη» και στενάχωρη εμπειρία μπορεί να γίνει ένα θεμέλιο για την προσωπικότητα του. Να μάθει δηλαδή δια της εμπειρίας αυτής να αντέχει και να διαχειρίζεται τις απώλειες και του χωρισμούς. Αυτό προϋποθέτει ότι το παιδί ξέρει, κατά το μέτρο της ηλικίας του, ότι οι γονείς «χώρισαν» (δεν είναι πια μαζί) και συγχρόνως «επιτρέπεται» και γίνεται κατανοητή και αποδεκτή η λύπη του, η απογοήτευσή, το πλήγωμά του ακόμη και ο θυμός του για την απώλεια-απομάκρυνση του μπαμπά από το σπίτι.
Όσο αφορά τα ναι του (πιο ελαστικού) Μπαμπά και τα όχι της Μαμάς θα σας πρότεινα να συζητήσετε με τον Πρώην(
σύζυγό σας για μια κοινή γραμμή ως τα θέλω και τις απαιτήσεις του παιδιού. Αν πετύχετε μια κοινή γραμμή, ακόμη και χωρισμένοι, σίγουρα το παιδί θα πάρει μια αίσθηση σταθερότητας που συνήθως κάνει αποδεκτά τα όχι…. - Σελίδα :
- 1
There are no replies made for this post yet.
